Schrijfster Deborah Klaassen laat van heel dichtbij zien wat de gevolgen zijn van een #Brexit.
Ik ben niet onpartijdig in het Brexit-debat. Negen jaar geleden verhuisde ik zelf naar Londen, deed er een master, kreeg er een baan en werd verliefd. Toen ik na een jaar of zes terug begon te verlangen naar vaderlandse bodem, kon ik mijn vriendje op de bonnefooi importeren. Zonder baan, zonder trouwcertificaat, en gelukkig ook zonder inburgeringscursus.
Hij is een echte bèta en bovendien officieel dyslectisch, maar doet wel z’n best om een beetje in te burgeren. Hij heeft inmiddels al twee cursussen Nederlandse taal gedaan, kan zijn collega’s verstaan wanneer ze in het Nederlands over werk praten en voert een aardig gesprekje met kinderen (volwassenen praten steevast terug in het Engels). Toch maak ik me geen illusies over zijn slagingskans voor een officieel inburgeringsexamen. Neem een vraag als deze:
U bent, of uw partner is, zwanger. Wanneer moet u/zij voor het eerst naar het spreekuur bij de verloskundige?
- Als u het kindje voelt bewegen
- Direct nadat de zwangerschap vastgesteld is
- Rond de 10e week
Een ver-van-zijn-bed-show, deze vraag. Allereerst heeft mijn vriend heeft geen enkele aanleiding om te weten wat een verloskundige is. (“Houden zo!”) Bovendien heb zelfs ik, als volwassen Nederlandse vrouw met twee masters, geen idee of het antwoord B of C is. (“Houden zo!”) Zo zijn er ook vragen over het verzekeren van je koophuis en de bloembollensector. Een groot gok-festijn dus.
Toch is er van de week iets voorgevallen, waardoor hij wat mij betreft zijn inburgeringstoets heeft gehaald.
Voor mijn verjaardagsfeestje had ik – een slechte gastvrouw – niet genoeg drankjes en hapjes voorbereid. Mijn vriend – een echte gentleman – nam de verantwoordelijkheid op zich en verdween even van het toneel. Toen hij terugkeerde was hij erg verheugd over iets dat hij bij de slijter had gevonden.
“Look at this,” zei hij, en hield me een fles met knalkurk voor. “It’s cider, from real apples!”
Cider, moet je weten, is zo’n beetje de hagelslag van Engeland. Op eigen bodem is het zo normaal dat je er bijna niet bij stil staat, maar in het buitenland is het bijna niet te krijgen, en als het er al is, is het ‘just not the same’. Het is dan ook een van de dingen die ik het meest mis. En juist op dit feestje had mijn vriend een bijzondere fles weten te vinden!
“Dat is prachtig!” Ik nam de fles van hem aan, en las het etiket. Apibul, bruisend appelsap. Vreselijk.
Ik keek om me heen of het misschien onopgemerkt kon gaan. Maar nee.
“It’s not apple wine,” zei een van de gasten. “There’s apples, but no alcohol.”
“Not cider? But…”
De ontreddering op het gezicht van mijn lieve, goedbedoelende vriend deed niet onder voor die van de moeder van Frits van Egters, wanneer deze haar vertelt dat de fles die ze voor oudejaarsavond gekocht heeft geen wijn is.
“Wijn is het niet. Het staat er ook gewoon op. Bessen-appel. Bereid uit het sap van vers geplukte, eerste kwaliteit rode bessen en goudreinetten. Het is gewoon sap. Met suiker, mogen we hopen. Maar met wijn heeft het niets te maken.”
“Maar die meneer in de winkel zei…”
“Laat eens kijken?”
“En die mevrouw zei het ook…”
“Hoeveel kostte het?”
Het ongeloof, de verontwaardiging, de wanhoop – één-op-éen werd de scène uit De Avonden nagespeeld.
Gerard Reve’s debuut is zonder enige twijfel het grootste meesterwerk van de twintigste-eeuwse Nederlandse literatuur, omdat het als geen ander werk onze cultuur en kneuterigheid raakt. Zo fijngevoelig en zo Nederlands, dat het tot op heden nooit naar het Engels vertaald is. Hetgeen er in dat boek naar voren komt, kan simpelweg niet plaatsvinden in de Engelse taal. En als het al zou kunnen worden, zou geen buitenlander het begrijpen. Een zinloze onderneming dus, zo’n vertaling.
En hoewel mijn vriend de Nederlandse taal nog niet genoeg beheerst om bijvoorbeeld De Avonden in tien dagen uit te lezen, stond hij even in de sentimentele schoenen van de moeder van Frits van Egters. Hollandser dan dat wordt het niet. Wat mij betreft heeft hij zijn inburgeringsexamen gehaald.
Maar ik hoop vurig dat het niet zo ver zal komen dat hij die test nog eens over moet doen bij DUO.
Geef als eerste een reactie