Ex-immigrant Deborah Klaassen vertelt over #Brexit. Hoe gaat het aflopen met het Verenigd Koninkrijk dat ze na haar vertrek nog steeds zo’n warm hart toedraagt?
Even kleur bekennen: ik ben tegen #Brexit en tegen TTIP/CETA (meer over dat laatste in deel 2). De banden met het Verenigd Koninkrijk mogen niet losser, en die met de Verenigde Staten en Canada niet strakker. Hoe zit dat eigenlijk? Ben ik soms gewoon bang voor verandering?
Angst voor verandering is een primitief instinct. Meestal irrationeel, maar heel effectief als overlevingsstrategie. Want op het bekende kun je je voorbereiden.
Maar… is mijn weerzin tegen Brexit wel zo irrationeel?
De Brit in mij
Wat betreft het Europees Referendum in het Verenigd Koninkrijk heb ik wellicht persoonlijke vooroordelen, maar de experts voorspellen dat een Brexit hoe dan ook een onaantrekkelijk scenario oplevert voor een groot deel van de Britse bevolking, waarbij hun koopkracht op middellange termijn dramatisch daalt. En het ergste is: dit gaat niet zozeer over de rijken, maar juist over de financieel kwetsbare groepen, zoals gepensioneerde Britten.
De Nederlander in mij
Ook voor de Nederlandse economie zal een eventuele Brexit grote gevolgen hebben, blijkt uit een rapport van Global Council. In totaal hebben Nederlandse bedrijven voor 177 miljard euro aan investeringen in het Verenigd Koninkrijk, wat zo’n 9 miljard euro per jaar oplevert (1,5% van ons bbp). Daarnaast hebben Nederlandse multinationals zoals Unilever, Shell en Phillips sterke banden met de Britse markt: in 2013 exporteerden zij voor zo’n 49 miljard euro naar de overkant van de Noordzee, wat ons een handelsoverschot van bijna 7 miljard euro opleverde. Maar goed, wij mogen hier niet over stemmen.
De migrant in mij
Het sterkste argument van de Leave-campagne schijnt het tegengaan van immigratie te zijn. Bovendien zal dat argument meer airtime krijgen nu de purdah is ingegaan (de weken voorafgaand aan het referendum moeten ambtenaren en ministers zich onthouden van commentaar, om te voorkomen dat zij de uitslag beïnvloeden). De publieke opinie is dat er te veel immigranten uit de EU zijn die niet tegen kunnen worden gehouden. Tja, dat voelt als een persoonlijke aanval. Terwijl ik me toch altijd heel welkom heb gevoeld in de jaren dat ik in Londen woonde en werkte.
Het rationale probleem met dit argument, is dat deze immigratie ook cruciaal is voor de economie van het Verenigd Koninkrijk. Neem Londen, het financiële centrum van de wereld. Daar blijft niet veel over van als je alle bankiers, beleggers, verzekeraars en consultants zonder Britse nationaliteit wegdenkt. En denk maar niet dat er genoeg Britten zijn met de juiste skills om dat vacuüm te vullen.En al die Oost-Europeanen die voor extreem lage lonen schoonmaken, schilderen en verbouwen? Ook die zijn nodig voor de welvaart van het land. Wie een rem wil zetten op immigranten vanuit de EU, heeft twee opties: de economie laten instorten, of hen vervangen met immigranten van buiten de EU. Maar iets geeft me de indruk dat de Brexit-voorstanders ook niet staan te wachten op een instroom van verse immigranten vanuit India, China en Afrika.
Dus aan u de vraag: is het irrationeel dat ik me hier druk over maak? Of is het irrationeel dat 43% van de Britten verwacht Leave te stemmen, en elf procent van de bevolking “het gewoon nog niet weet”?
Geef als eerste een reactie